بایگانی‌های ف - صفحه ۱۰۳ از ۱۱۱

ف معین

(فُ) (اِ.) فوت، بادی که پس از خواندن دعا یا افسون با دهان به طرف کسی ب...

ف معین

(فُ وَّ) (اِ.) ج. فُوُهه.۱- دهانه کوه، راه، رودخانه.۲- شورش، غوغا.

ف معین

(فِ لْ جُ مْ لِ) (ق.) خلاصه، خلاصه کلام، اصل کلام.

ف معین

(فَ کُ) (اِمر.) (عا.) مجموعه خویشاوندان.

ف معین

(اِ.) نرخ، قیمت بازاری.

ف معین

(فَ کّ) ۱- (مص م.) جدا کردن دو چیز از هم.۲- باز کردن، گشودن.۳- خلاص کر...

ف معین

(فَ نِ) (اِ.) نک آفگانه.

ف معین

(فَ دَ) (مص م.) افژولیدن، پریشان ساختن، پراکنده کردن.

ف معین

(فَ یا فِ) (ص.) نک افگار.

ف معین

(فِ ژِ) (ص.) چرکین، چرک آلود.

سایدبار