بایگانی‌های ف - صفحه ۱۰۴ از ۱۱۱

ف معین

(فَ کَ سَ) (ص.) کهنه، فرسوده، درب و داغان.

ف معین

(اِ.) نعره، فریاد.

ف معین

(اِ.) تیری که پیکان آن دو شاخ باشد.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- بینی دیگدان.۲- دودکش (اجاق).

ف معین

(اِ.) مکتب گروهی از نقاشان فرانسوی که در آثار خود دورگیری‌های زمخت و ...

ف معین

(فَ فِ) (اِ.) جِ فیفاء.

ف معین

(فِ کْ) (ص نسب.)۱- اهل فکر، اندیشمند.۲- اندوهگین.

ف معین

(فَ یّ) (ص.)۱- بسیار فیض - دهنده، بسیار بخشنده.۲- جوانمرد.۳- جوی پر ...

ف معین

(فِ کْ رَ) (اِ.) اندیشه ؛ ج. فِکَر.

ف معین

(اِ.) شغل، کار، عمل، پیشه.

سایدبار