بایگانی‌های ف - صفحه ۱۱۰ از ۱۱۱

ف معین

(زِ) (اِ.) پیروزه، از سنگ‌های گران بهای معدنی به رنگ آبی آسمانی.

ف معین

(کَ دَ) (مص ل.) (عا.) تخلیه کردن آب بینی.

ف معین

(~. دَ) (مص م.) دعوا و مرافعه‌ای را خاتمه دادن.

ف معین

(ص.) پیروز، برنده.

ف معین

(اِصت.) صدای مقطع بیرون راندن‌ها هوا از سوراخ بینی.

ف معین

(فَ یا فِ صَ لِ) نک فیصل.

ف معین

(رَ دِ) (ص فا.)۱- خرامنده، کسی که با ناز و تکبر راه می‌رود.۲- مسخره کن...

ف معین

(اِ.) (عا.) آب بینی، مَف.

ف معین

(فَ یا فِ صَ) ۱- (اِ. ص.) حاکم، قاضی.۲- (اِ.) داوری بین حق و باطل.۳- ش...

ف معین

(اِ.)۱- افسوس، تأسف.۲- ریشخند، لاغ.

سایدبار