بایگانی‌های ف - صفحه ۱۱۰ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (اِ.) زمین فراخ.

ف معین

(فَ یا فِ لَ) (اِ.) بیلک، تیری که پیکان آن دو شاخ باشد.

ف معین

(کَ دَ) (مص ل.) (عا.) فخر فروختن، تکبر کردن.

ف معین

(فَ یا فِ) (اِ.) پیک، قاصد. ج. فیوج.

ف معین

(فِ لَ) (ص.)۱ - پست، فرو م ایه.۲- کم عقل.

ف معین

(اِ.) (عا.) تکبر، غرور.

ف معین

(ص.) اندازه، مناسب.

ف معین

(مِ) (اِمر.) داستان یا نوشته‌ای که براساس آن فیلم تهیه می‌شود، سناریو...

ف معین

(ص فا. اِ.) کسی که از علم فیزیک آگاه باشد.

ف معین

(اِ.) مادة آلبومینوئیدی مستخرج از خون که به شکل الیاف کش - داری در ح...

سایدبار