بایگانی‌های ف - صفحه ۲۰ از ۱۱۱

ف معین

(فَ نَ یا نِ) (ق.) به نحوی دردناک، به زاری.

ف معین

(فُ دَ) (مص ل.) افتادن.

ف معین

(~.) (اِ.)۱- سفال، گل خشک.۲- سبو.۳- در فارسی به معنای کوزه گر.

ف معین

(فَ) (ص.) دردناک، ناگوار.

ف معین

(فَ) ۱- (ص.) کوفته و ریزه ریزه کرده.۲- نان خشک نرم ساییده.

ف معین

(فَ) (اِ.) دام، تله. ج. فخاخ، فخوخ.

ف معین

(فَ) (ص.) ناگهانی.

ف معین

(فِ) (اِ. ص.) جِ فتی.۱- جوانان.۲- جوانمردان.

ف معین

(فَ حْ وا) (اِ.) مضمون، مفهوم سخن.

ف معین

(فُ) ۱- (مص ل.) گناه کردن، زنا کردن.۲- (اِمص.) سرپیچی از حق، تباهکاری....

سایدبار