بایگانی‌های ف - صفحه ۲۷ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (حامص.) فراخی، گشادگی.

ف معین

(فَ. دَ) (ص مر.)۱- کریم، بخشنده.۲- توانگر، ثروتمند.

ف معین

(فَ) (ق مر.) پدید، هویدا.

ف معین

(~.) (حامص.)۱- گشادی مقعد.۲- کنایه از: تنبلی، کاهلی.

ف معین

(~.) (ص فا.) بلندنظر، دارای وسعت دید.

ف معین

(~. تَ) (مص م.)۱- بر سر دست گرفتن، بلند کردن.۲- به سویی متوجه کردن.۳- ...

ف معین

(~. کَ نú دُ) (ص مر.) فراخ - سفره، بخشنده، جوانمرد.

ف معین

(~. بَ) (ص مر.) فراخ سینه، پهن - سینه.

ف معین

(فَ. دَ) (مص م.)۱- بیان کردن.۲- گردانیدن، متوجه کردن.

ف معین

(~.) (ص مر.)۱- خوشحال.۲- توانگر، ثروتمند.

سایدبار