بایگانی‌های ف - صفحه ۲۹ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (ص مر.) آسوده خاطر.

ف معین

(~. بُ دَ) (مص م.)۱- به پایان رساندن.۲- مسکوت گذاشتن مطلب یا کاری.

ف معین

(~. عِ) (ص مر.) نک فراخ روزی.

ف معین

(فَ. اَ) (ص مر.)گشاده رو، خوش - رو.

ف معین

(فَ. بُ دَ) (مص م.) پیش بردن.

ف معین

(~. ش کَ) (ص مر.)۱- کسی که شکم بزرگ دارد.۲- کنایه از: پرخور، شکم پرست...

ف معین

(~. هَ) (ص مر.) دورپرواز، تیری که هدف‌های دور را بزند.

ف معین

(~. اَ کَ دَ) (مص م.) به میان آوردن.

ف معین

(~. شَ) (ص مر.)۱- کسی که شلوار گشاد دارد.۲- کنایه از: تنبل، تن پرور.

ف معین

(~. خú) (ص مر.) کنایه از: بخشنده، جوانمرد.

سایدبار