بایگانی‌های ف - صفحه ۳۰ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (ص مر.) آسوده خاطر.

ف معین

(~. بُ دَ) (مص م.)۱- به پایان رساندن.۲- مسکوت گذاشتن مطلب یا کاری.

ف معین

(~.) (مص م.) مفارصه، به همدیگر نوبت آب دادن.

ف معین

(فَ دَ) (مص م.)۱- افراختن، بالا بردن.۲- روشن کردن.

ف معین

(فَ رّ) (ص.) بسیار گریزنده.

ف معین

(فَ دَ) (مص ل.) نک فراخیدن.

ف معین

(~. گِ رِ تَ) (مص م.) پس گرفتن، باز گرفتن.

ف معین

(فُ دا) (ص.) ج. فَرَد؛ تک، تنها. ؛ نماز ~ نمازی که تنها خوانده شود. م...

ف معین

(فَ شَ یا ش) (اِ.) پروانه.

ف معین

(~. کِ دَ) (مص م.)۱- پیش کشیدن، به سوی خود کشیدن.۲- بیرون کشیدن.

سایدبار