بایگانی‌های ف - صفحه ۳۶ از ۱۱۱

ف معین

(~. کَ دَ)(مص م.)کندن، حفر کردن.

ف معین

(فَ تَ) (مص م.)۱- برکشیدن.۲- تربیت کردن، ادب آموختن.

ف معین

(فِ) ۱- (مص ل.) جدا شدن، دور شدن.۲- (اِمص.) جدایی، دوری.

ف معین

(~. کَ) (اِ.) نک فرکن.

ف معین

(فَ هَ) (ص.)۱- گردآمده، جمع شده.۲- اندوخته شده.

ف معین

(فَ فِ کَ) (اِمص.)۱- خوی و خصلت‌هایی خود را ناآگاهانه به دیگران نسبت د...

ف معین

(فَ. کَ یا کِ دَ) (مص م.)۱- پیش کشیدن، به سوی خود کشیدن.۲- بالا کشیدن....

ف معین

(فَ هِ تَ) (مص م.) نک فراهیختن.

ف معین

(فَ فَ) (اِ.) آواز نای و نفیر.

ف معین

(فِ یُ) (اِ.)۱- گروه‌های همفکری که در داخل یک حزب یا مجمع به وجود می‌...

سایدبار