بایگانی‌های ف - صفحه ۳۹ از ۱۱۱

ف معین

(فَ وَ) (اِمر.) چوب بزرگی که پشت در می‌انداختند تا در باز نشود.

ف معین

(~.) (ص فا.) کم حافظه، کسی که چیزی را زود فراموش کند.

ف معین

(فَ) (ص.) موی فروهشته که چین و شکن نداشته باشد.

ف معین

(~. دَ) (مص ل.) نک فرجام خواستن.

ف معین

(فَ) (اِ.) نک پرخاش.

ف معین

(خا تَ) (مص ل.) تقاضای تجدی دنظر در حکم صادره از طرف قاضی یا دادگاه.

ف معین

(~.) (ص مر.)۱- مانند بتخانه.۲- مانند بتکده زیبا و آراسته.

ف معین

(فَ رْ) (اِ.)۱- پایان، انجام.۲- نتیجه.

ف معین

(فَ) ۱- (اِ.) بتکده، بتخانه.۲- شهری در تبت که بتخانه‌های آن معروف بود...

ف معین

(فِ) (ص نسب.) پرگاری، دایره‌ای.

سایدبار