بایگانی‌های ف - صفحه ۴۵ از ۱۱۱

ف معین

(فَ زَ) (اِ.) بچة آدم، پسر یا دختر.

ف معین

(فَ دَ) = پرخویدن: (مص م.) بریدن شاخه‌های زیادی درخت، پیراستن شاخه‌ها....

ف معین

(فَ رَ زْ دْ) (اِ.) سبزه‌ای است بسیار تر و تازه و سبز.

ف معین

(فَ خا) (اِ.) قلیه و گوشتابه که بر بالای آن تخم مرغ بریزند و بخورند.

ف معین

(فَ زَ جَ یا جِ) (اِ.) آن چه زنان به خود برگیرند؛ شیاف، شافه، پرزه، پ...

ف معین

(فَ رْ خُ) (اِمص.) = پرخو:۱- بریدن شاخه‌های زائد درخت. ۲- وجین، کندن ...

ف معین

(فَ رْ نِ) (حامص.) دانایی، حکمت.

ف معین

(~.) (ص.) دانشمند، حکیم. ج. فرزانگان.

ف معین

(~.) (اِ.) معرب فرزین، مهرة وزیر در شطرنج.

ف معین

(فُ ضَ یا ض) (اِ.)۱- رخنه و سوراخی که از آن آب کشند.۲- سوراخ پاشنة در...

سایدبار