بایگانی‌های ف - صفحه ۵۶ از ۱۱۱

ف معین

(فُ رُ) (اِ.) پیرامون دهان، گرداگرد دهان.

ف معین

(~. وَ یا وُ دَ) (مص م.)۱- پایین آوردن.۲- به منزل کسی وارد کردن.

ف معین

(فَ هَ جِ) (ص.)۱- با ادب.۲- نیکو سیرت.

ف معین

(فَ) (ص.)۱ - غافل، نادان.۲- خواب آلود.

ف معین

(فُ. مَ دَ)(مص ل.)۱ - پایین آمدن.۲- به منزل کسی وارد شدن.

ف معین

(فَ هَ جَ دِ) (ص فا.) ادب کننده، تربیت کننده.

ف معین

(فَ) (اِ.) پایاب.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- پوستین، پوستین روباه.۲- جامه‌ای که از پوست جانوران سازند...

ف معین

(فَ هَ) (اِ.) فرهنگ.

ف معین

(فَ تِ) (حامص.)= فرهختگی: ادب آموختگی، علم آموختگی.

سایدبار