بایگانی‌های ف - صفحه ۵۸ از ۱۱۱

ف معین

(فَ هَ جِ) (ص.)۱- با ادب.۲- نیکو سیرت.

ف معین

(فَ) (ص.)۱ - غافل، نادان.۲- خواب آلود.

ف معین

(فُ. مَ دَ)(مص ل.)۱ - پایین آمدن.۲- به منزل کسی وارد شدن.

ف معین

(فَ هَ جَ دِ) (ص فا.) ادب کننده، تربیت کننده.

ف معین

(فَ) (اِ.) پایاب.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- پوستین، پوستین روباه.۲- جامه‌ای که از پوست جانوران سازند...

ف معین

(فَ هَ) (اِ.) فرهنگ.

ف معین

(فَ تِ) (حامص.)= فرهختگی: ادب آموختگی، علم آموختگی.

ف معین

(فَ هَ مَ) (حراض.) نزدیک، قریب.

ف معین

(~. نِ وِ تَ) (مص م.) طی کردن، درنوردیدن.

سایدبار