بایگانی‌های ف - صفحه ۵۹ از ۱۱۱

ف معین

(فَ هَ دِ) (ص مف.)تربیت شده، علم آموخته.

ف معین

(فَ رَ جَ) (اِ.) کابوس، بختک.

ف معین

(فُ. اَ دَ)(مص م.)به زیر انداختن.

ف معین

(فَ هَ دَ) (مص م.)۱ - تربیت کردن، علم آموختن.۲- خوشخو کردن.

ف معین

(فُ رُ) (اِ.) پیرامون دهان، گرداگرد دهان.

ف معین

(~. وَ یا وُ دَ) (مص م.)۱- پایین آوردن.۲- به منزل کسی وارد کردن.

ف معین

(فَ هَ جِ) (ص.)۱- با ادب.۲- نیکو سیرت.

ف معین

(فَ) (ص.)۱ - غافل، نادان.۲- خواب آلود.

ف معین

(فُ. مَ دَ)(مص ل.)۱ - پایین آمدن.۲- به منزل کسی وارد شدن.

ف معین

(فَ هَ جَ دِ) (ص فا.) ادب کننده، تربیت کننده.

سایدبار