بایگانی‌های ف - صفحه ۶۴ از ۱۱۱

ف معین

(فُ) (مص مر.) فروش، فروختن. مق خرید.

ف معین

(فَ یا فُ شَ) (اِ.) غله‌ای که در آسیا اندازند تا خرد شود و بشکند و از ...

ف معین

(فَ وَ) (اِ.) نک فروهر.

ف معین

(فُ تَ) (ص مر.) متواضع، افتاده.

ف معین

(فُ شَ دِ) (ص فا.) کسی که چیزی را بفروشد.

ف معین

(فَ وَ) (اِ.) نک فروهر.

ف معین

(فُ تَ) (ص تف.) پایین تر. مق بالاتر.

ف معین

(فُ شُ تَ) (مص م.)۱- شستن.۲- محو کردن، پاک کردن.

ف معین

(فَ رْ وَ دَ) (اِمر.) مخفّف فروردین.

ف معین

(فَ) (اِ.) = پروار. فروال: بالاخانه، خانة تابستانی.

سایدبار