بایگانی‌های ف - صفحه ۷۴ از ۱۱۱

ف معین

(~.) (ص.)۱- پریشان، پراکنده.۲- (اِ.) تاخت و تاز.

ف معین

(فِ سْ فِ) (ق.) (عا.) به کُندی، آرام آرام.

ف معین

(فِ یا فَ دَ) (مص م.) فریباندن، فریب دادن.

ف معین

(فَ) (اِ.) نعوظ شدید و دردناک که در مرضای مبتلا به سوزاک و التهاب مثا...

ف معین

(~.) (ص.) نک افزونی.

ف معین

(~. کَ دَ) (مص م.) نفرین کردن، لعنت کردن.

ف معین

(فَ س) (ص.)۱- مؤنث فریس.۲- شکاری که کشته و از هم دریده شده باشد.

ف معین

(فُ صَ) جِ فصیح.

ف معین

(~.) (اِ.) نهال خرما. ج. فسیل، فسائل.

ف معین

(فَ یا فُ یا فِ سُ دِ) (ص مف.) = افسرده۱- پژمرده.۲- یخ زده، منجمد.

سایدبار