بایگانی‌های ف - صفحه ۷۹ از ۱۱۱

ف معین

(فَ) (ص.) فراخ، جای فراخ و وسیع.

ف معین

(فُ یا فِ سُ دَ) (مص م.) منجمد کردن، فسرده کردن.

ف معین

(فَ صّ) (اِ.) رگ زن، کسی که کارش رگ زدن و خون گرفتن است.

ف معین

(فِ کِ) (اِ.)۱- اسبی که در میدان، عقب همة اسبان بدود.۲- کنایه از: فرو...

ف معین

(فُ یا فِ سُ دَ) (مص م.) نک فسرانیدن.

ف معین

(فَ حَ) ۱- (مص ل.) فصیح بودن، زبان آور بودن.۲- (اِمص.) روانی کلام، زبا...

ف معین

(~. کَ دَ)(مص ل.) جادو کردن.

ف معین

(فَ سْ) (مص م.)۱- باطل کردن، نقض کردن.۲ - جداجدا کردن.۳- تباه گردانید...

ف معین

(فَ ظَ) ۱- (مص ل.) درشت خوی و بد زبان شدن.۲- (اِمص.) درشت خویی، بدزبان...

ف معین

(فُ) (حامص.)۱- مداخلة بی جهت در کار دیگران.۲- یاوه گویی.

سایدبار