بایگانی‌های ف - صفحه ۸۱ از ۱۱۱

ف معین

(فَ ظَ) ۱- (مص ل.) درشت خوی و بد زبان شدن.۲- (اِمص.) درشت خویی، بدزبان...

ف معین

(فُ) (حامص.)۱- مداخلة بی جهت در کار دیگران.۲- یاوه گویی.

ف معین

(فَ) (اِ.)۱- مکان فراخ، زمین وسیع.۲- کیهان، آن سوی جوّ.

ف معین

(فَ ظّ) (ص.) درشت خو و بدزبان.

ف معین

(فُ) (اِ.) جِ فضول.

ف معین

(فَ) (اِ.) دیوار کوتاه درون بارة شهر.

ف معین

(فَ) (اِ.) خمیری که خوب ور نیامده باشد.

ف معین

(~.) (اِ.)۱- باقی مانده مال بیش از حد نیاز.۲- آن چه که به طور طبیعی ا...

ف معین

(فَ) (ص.) زبان آور، خوش سخن.

ف معین

(فُ) (اِ.) جِ فَطúر؛ شکاف‌ها.

سایدبار