بایگانی‌های ف - صفحه ۹۴ از ۱۱۱

ف معین

(فِ هَ یا هِ) (اِ.) چوبی که کشتی بانان بدان کشتی رانند، پاروی کشتی.

ف معین

(فَ هّ) (ص.) بسیار دانا.

ف معین

(فَ یا فُ دُ قِ یا قَ) (اِ.) گونه‌ای میوة خشک ناشکوفا که میوه اش فقط ح...

ف معین

(فَ دِ) (ص مف.)۱- دانا.۲- باادب، نیک رفتار.

ف معین

(فَ رِ) (اِ.) جِ فهرست.

ف معین

(~. ش کَ تَ)(مص ل.) کنایه از: بوسه دادن و بوسه گرفتن.

ف معین

(فَ هْ دَ) (مص م.) دریافت کردن، ادراک کردن.

ف معین

(فَ نّ) (ص نسب.)۱- منسوب و مربوط به فن.۲- در فارسی کسی که در امور صنع...

ف معین

(~. زَ دَ) (مص ل.) بشکن زدن، با انگشتان دست صدا درآوردن.

ف معین

(فَ هْ دَ) (مص م.) مطلبی را به کسی حالی کردن.

سایدبار