بایگانی‌های ن - صفحه ۱۹ از ۱۴۰

معین ن

(شُ) (ص.) کسی که ناخشنود است یا به وضعی اعتراض ناروا دارد.

معین ن

(طِ ق) (ص.) مؤنث ناطق، نیروی نطق و بیان.

معین ن

(اِ.) پارچة نخی چرکتاب مانند متقال.

معین ن

(طِ) ۱- (اِفا.) نطق کننده، گوینده.۲- سخنران، خطیب.۳- اموال جاندار مانن...

معین ن

(شَ) (ص.) نشدنی، محال، غیرممکن.

معین ن

(فِ) (اِفا.)۱- آن که به جادویی ورد می‌خواند و می‌دمد، ساحر، جادوگر.۲-...

معین ن

(طِ) ۱- (ص.) آن چه از مالیات که روان باشد.۲- (اِ.) نوعی حلوا، شکرینه.

معین ن

(ش نَ) (ص فا.) کر، کسی که شنوایی ندارد.

معین ن

(مُ کِ) (ص.) محال، ناشدنی، نایافتنی.

معین ن

(ی) (ص فا.)۱- کسی که در پی آوازة، نیک است.۲- دلیر، شجاع.

سایدبار