بایگانی‌های ه - صفحه ۲ از ۶۵

معین ه

(مُ) (ص.) دارای هماهنگی. (فره).

معین ه

(ص.) کدر، تیره. ؛ آب ~ واتول آب کدر و گل آلود.

معین ه

(اِصت.) آواز سگ (خاصه سگ پیر) هفهف، عوعو.

معین ه

(مُ) (اِ.) سازگاری اجزا با یکدیگر، هماهنگی (فره).

معین ه

(تِ) (اِفا.) آواز دهنده، آواز کننده.

معین ه

(ض مِ) (اِ.) دستگاه گوارش و هضم غذا در بدن.

معین ه

(تُ)(اِمر.) = هارت و هورت: لاف، گزافه، داد و فریاد توخالی.

معین ه

(بِ) ۱- (اِفا.) فرود آینده، نازل.۲- ستارة هبوط کننده.

معین ه

(ض) (اِفا.) هضم کننده.

معین ه

(رِ) (اِفا.) گریزنده، فرار کننده.

سایدبار