بایگانی‌های پ - صفحه ۷ از ۱۵۱

پ معین

(رَ) (اِمر.) پای مزد، حق القدم، زری که به شاعران و مطربان دهند تا در ج...

پ معین

(اِ.) چریک، سربازی که به صورت غیرکلاسیک و نامنظم با دشمن می‌جنگد.

پ معین

(اِ.) = پر(یدن): پرواز، پرش.

پ معین

(زَ) ( اِ.)۱- چوب آتش زنه.۲- برگردان متون پهلوی به خط اوستایی.

پ معین

(کِ) (اِ.) کف پوش چوبی، چوب فرش (فره).

پ معین

(اِ.) نام مکتبی در ادبیات اروپا که توسط گروهی از شاعران قرن ۱۹ میلادی...

پ معین

(ص نسب.) منسوب به قوم پارت ؛ از اقوام ایرانی ساکن شمال و شمال شرقی. ای...

پ معین

( اِ.) = پادیز: پاییز، خزان.

پ معین

(زَ) (اِ.) بز نر کوهی.

پ معین

(رِ) (اِ.) شاگرد راننده.

سایدبار