بایگانی‌های ک - صفحه ۱۴۰ از ۱۵۰

ک معین

(کَ رَ) (اِ.) گیاهی است بسیار بدبو.

ک معین

(کُ یِ) (اِ.) رونوشت.

ک معین

(کَ) (اِ.) بیرون و اندرون دهان.

ک معین

(کَ کَ بَ یا بِ) (اِ.) جلال، جلوه، شکوه.

ک معین

(~.) (اِمر.) کوچه‌ای که راهی به باغ داشته باشد یا از کنار باغ بگذرد.

ک معین

(کَ خَ) (اِ.) نرمی، ملایمت.

ک معین

(~. دُ مِ) (اِ.) زخم و ورمی که در بیخ ناخن بوجود می‌آید.

ک معین

(کَ دَ) (مص ل.)۱- خفتن، خوابیدن.۲- ربودن، دزدیدن.

ک معین

(کَ) (اِ.) موی میان سر، کاکل.

ک معین

(کَ کَ) (اِ.) ستاره. ج. کواکب.

سایدبار