بایگانی‌های ک - صفحه ۱۴۰ از ۱۵۰

ک معین

(کَ کَ) (اِ.) ستاره. ج. کواکب.

ک معین

(چِ) (اِمصغ.) کوی، محل عبور و مرور. ؛ خود رابه ~ی علی چپ زدن کنایه ...

ک معین

(کَ خَ) (اِ.) نرمی، ملایمت.

ک معین

(~. دُ مِ) (اِ.) زخم و ورمی که در بیخ ناخن بوجود می‌آید.

ک معین

(کَ دَ) (مص ل.)۱- خفتن، خوابیدن.۲- ربودن، دزدیدن.

ک معین

(کَ) (اِ.) = کویشه. گویس. گویش. گویشه: ظرف دوغ و ماست.

ک معین

(کُ) (اِ.) ماده‌ای است بی بو و تلخ که از برگ درخت کوکا استخراج می‌شود...

ک معین

(نِ) ۱- (ص فا.) مهاجر.۲- (اِمر.) محل کوچ، مرکز مهاجرت.

ک معین

(اِمر.) (عا.) شکوه و جلال.

ک معین

(~. دُ) (اِ.) عقرب.

سایدبار