بایگانی‌های ک - صفحه ۵۳ از ۱۵۰

ک معین

(کَ) (اِ.) صمغی است در مغز ساقة گون که چون در آخر بهار آن را ببرند با...

ک معین

(کُ رِ) (ص.) بی خودی، الکی، بی - اساس.

ک معین

(~.) (اِ.) موی پیچیده و پُرشکن. کُرسه و گروس هم گفته شده.

ک معین

(کِ رِ) (ص.) کِرِخت، بی حس، سُست.

ک معین

(~. نِ) (اِ.) مستأجر.

ک معین

(~. فَ دَ) (مص ل.) بخشیدن، عفو کردن.

ک معین

(کُ زِ) (اِ.) نک کرته.

ک معین

(کَ رَ) (اِ.) زورق، قایق کوچک.

ک معین

(کِ یِ) (اِ.) گرفته شده از «کراء» عربی. مزد، اجرت.

ک معین

(کَ مَ) (مص ل.) سخاوت، جوانمردی، بخشندگی.

سایدبار