بایگانی‌های ک - صفحه ۷۵ از ۱۵۰

ک معین

(کِ وَ) (اِ.) کشور؛ یک بخش از هفت بخش زمین، اقلیم.

ک معین

(کُ) (اِمص.) ذبح، قتل.

ک معین

(~.) (ص فا.)۱- کسی که کفش می‌دوزد.۲- نام حشرة کوچک سرخ رنگی است که دا...

ک معین

(کَ دَ) (مص م.) شکافتن، ترکانیدن.

ک معین

(کَ بِ) (اِ.)۱- هر خانة چهارگوشه، غرفه.۲- خانه خدا، بیت الحرام.

ک معین

(کِ وَ) (اِ.) مملکت.

ک معین

(کَ) (ص.) بی غیرت، دیوث.

ک معین

(کِ) (اِمر.) زمین زراعت شده، مزرعه.

ک معین

(کُ) (ص نسب.) کنایه از: خشمگین، آشفته.

ک معین

(کَ نِ) (اِ.) بچه‌ای که نارس از شکم مادر بیفتد.

سایدبار