موزیک زردیس

تووی اون خش خش دور

برگایی که شهرو برده

پیرمرد گوشه پارک

صدتا پاییزو شمرده

همش از گذشته می گه

با یه عابر خیالی

خودشو گم کرده انگار

بین نیمکتای خالی

مث یه خاطره دور

وسط یه دنیای زرد

تووی تنهایی این پارک

دورشو کلاغا پر کرد

منم اون سایه تنها

بی تو یه عمره شکستم

بی هدف راه می رم از بس

از تموم دنیا خستم

برگا می رقصنو بازم

نفسم می گیره کم کم

بعد تو حرفامو هر روز

به همین درختا (نیمکتا) می گم

ردی از تو نیست اما

عطر پیرهن تو جا موند

فکر من دنبال تو رفت

تن من توو پالتو جا موند

زندگیشو باد برده

اونی که دنیاش همین جاس

بی خودی هر عابری رو

گاهی حس می کنه آشناس