موزیک زردیس

هنوز شال قرمز میذارم روو دوشم

به یادت همیشه سر هر زمستون

بازم راه میفتم توو کوچه خیابون

به یاد روزامون به یاد دوتامون

چقد سخته گذشته به حال منوتو

نشد باز همو توی خلوت ببینیم

نشد سیر بخندیم یه روز خدارو

یا یک عصر جمعه توی پارک بشینیم

ما هرکار میکردیم بمونیم نمیشد

یچیزایی مارو ازهم دور میکرد

آخه بچه بودیم توو اوج جوونی

زمونه داشت مارو مغرور میکرد

نمیخشیدیم همو واسه موندن

اصلأ فکر نکردیم که این عشق یباره

نه میدونستم نه میدونستی

که دیداره ما آخرین، قراره

ما مجبوریم به این دوری

آخه هردوتامون یکی بچه داریم

نه چپ میشه نه راه راست

درختیم انگار ریشه داریم،

پشیمونم پشیمونی

ولی چاره ای جز غم هم نداریم

نمیشه یبارم حتی یبارم

سرمونو روو شونه ی هم بذاریم