به گزارش خبرآنلاین، در آستانه‌ی ماه بهار قرآن و با توجه به اهتمام رهبر انقلاب به مؤانست با قرآن کریم، خط حزب‌الله در سخن هفته‌ این شماره‌ی خود به بخشی از زندگی رهبرانقلاب و دغدغه‌های ایشان در رابطه با قرآن کریم پرداخته است که در ادامه آمده است.

چند سال بیشتر از عمر «سید علی» نمی گذشت که اولین کلاس قرآنش را خانه، و پای درس نکته های قرآنی مادرش آغاز کرد: «زادگاه مادرم نجف است. ایشان لهجه عربی داشت. در کودکی، با لهجه عربی نجفی حرف می زده است. با قرآن آشنا بود. قرآن را خوب و با صدایی جالب تلاوت میکرد. بر قرائت کلام الله مجید با قرآن اهدائی پدرش مداومت روزانه داشت. شیوه قرائت ایشان، ما را در آن کم سن و سالی به خود جذب می کرد. پیرامونش گرد می آمدیم و به تلاوتش گوش می کردیم. ایشان هم از فرصت استفاده می کرد، معانی برخی آیات را برای ما به فارسی ترجمه می کرد و داستان های پیامبران را برایمان باز می گفت.»

بعدتر ســید علی، وقتی وارد مدرســه شــد، به خاطر صدا و لحن دلنشینش، شد قاری قرآن مدرسه. برای همین پدرش، «آقا سید جواد»، برای آشنایی بیشتر با قرآن و یادگیری تجوید، از حاج رمضان بنکدار خواست به او و برادرش آموزش دهد. بعد از او نیز، ملاعباس که بزرگترین استاد قرائت قرآن مشــهد بود، آموزش را برای آن دو ادامه داد و سیدعلی تمام قواعد تجوید را از او فراگرفت.

چند سال بعد، در سن دوازده سالگی، حالا دیگر سید علی خودش شده بود استاد کلاس قرآن. عکسی از آن دوران موجود است که سید علی در پشت آن چنین نوشته بود: «۱۲ سالگی، کلاس ششم ابتدایی… روز جمعه پس از پایان جلسه قرائت قرآن که اســتاد آن من بودم و قراء آن، شاگردان مدرسه ای که من دانش آموز آن بودم…»

مؤانست همیشگی با قرآن

مؤانست ســیدعلی با قرآن همین طور ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۳۴۳( ۲۵ سالگی) اولین کلاس رسمی تفسیر قرآن او، در بین اهالی محله ی معروف به «پایین خیابان» مشهد کلید خورد و از آن روز تا به حال، این مؤانست و همنشینی و بهره گیری از معارف ناب قرآنی، در سراسر زندگی فردی و اجتماعی او (چه آن زمان که در قامت طلبه ای انقلابی در جریان نهضت امام خمینی(ره ) فعالیت می کرد، و چه بعد از انقلاب در کســوت نمایندگی مجلس و ریاست جمهوری و رهبر جامعه ی اسلامی) مشهود است. به طوری که شاید کمتر سخنرانی بتوان از او یافت که در آن آیه ای از قرآن، یا ارجاعی به آن وجود نداشته باشد. چرا دغدغه ی همیشــگی «ســیدعلی خامنه ای» در طول دوران حیاتش، توجه جامعه به ارتباط با قرآن و نزدیکی هرچه بیشتر به آن بوده است؟ یکی از دلایل آن، بی تردید «مهجوریت معارف قرآنی» در زندگی روزمره ی مسلمان ها اســت. می دانیم که در آموزه های دینی تأکید زیادی بر انس با قرآن شده است. این مؤانست اما جهت و هدفی دارد و آن، فهم صحیح قرآن، و نهایتا «رفتاری قرآنی» است. مع الاسف اما مهجوریت قرآن نه تنها در جامعه، که حتی به نوعی به حوزه های علمیه و برخی عالمان دینی هم سرایت کرده است.

موضوعی که رهبر انقلاب در جلســات تفسیر قرآن مسجد امام حســن(ع)در ســال ۵۳ ،به آن اشاره کرده و نسبت به آن چنین گلایه می کنند: «وای به حال آن هایی مردم را از قرآن دور می کنند، از قرآن می رمانند، به بهانه ها و معاذیر گوناگون، نمی گذارند مردم قرآن را باز کنند به قصد فهمیدن، وای به حالشان! و شما بدانید برادران و خواهران، که امروز ســر و کار ما با قرآن است. همان طور که پیغمبر خدا فرموده است: «فَإِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیْکُمُ الْفِتَنُ کَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیْکُمْ بِالْقُرْآنِ» آن روزی که فتنه ها مثل پاره های شب سیاه بر زندگی شما سایه بیفکند، بر شما باد به قرآن. کی است آن روز؟ فتنه های تاریک مثل شب را نمی بینیم؟ راه های عوضی را در مقابل چشم های نابینا و نزدیک بینمان مشاهده نمی کنیم؟ دزدان و غول ها و راهزن ها را از هر سویی و به هر شکلی، چشم بینا نمی بیند؟ پس کی باید به قرآن رجوع کرد؟ برای کی است؟ برای وقتی که امام زمان (عج ) بیاید؟ او که خودش قرآن ناطق است؛ امروز روزی است که به قرآن مراجعه باید بکنیم.»

سه خصوصیت مهم بحث های فکری اسلامی

دلیل دیگر این دغدغه ی همیشگی رهبر انقلاب را نیز شاید بتوان در ســه خصوصیت مهمی که ایشان در بحث-های فکری اسلامی، ضرورتی تخلف ناپذیر از سوی متفکران آگاه ذکر می کند و در مقدمه ی کتاب «طرح کلی اندیشه ی اسلامی در قرآن» نیز به آن اشــاره می کند فهمید: یکی از آن ها این که در فهم اصول اســلامی، مدارک و متون اساسی دین، اصل و منبع باشد نه ســلیقه ها و نظرهای شخصی و اندوخته های ذهنی و… . ایشــان سپس قرآن را کاملترین و موثق ترین ســند قابل اتکا برای فهم اصول دینی معرفی می کنند.

این ویژگی در کنار دو ویژگی ضروری دیگر یعنی ۱) خروج معارف از تجرد و ذهنیت محض، و ناظر به تکالیف عملی و به ویــژه زندگی اجتماعی بــودن، و ۲) ملاحظه مسائل فکری اسلامی به صورت پیوسته و اجزای یک واحد، موضوعاتی است که موجب می شود نیاز جامعه اسلامی و مسئولان و حاکمان آن به قرآن، به صورت مستمر وجود داشته باشد. به همین علت، آیت الله خامنه ای حتــی در دوران رهبری، و با همه مشــغله ها و کارهای عدیده ای که دارند، باز هم اهتمام به قرآن در رفتار فردی و اجتماعی ایشــان مشهود اســت.

از قرائت روزانه و مداوم قرآن، تا حفظ کردن آن، تا جلسات تفسیر قرآن که در دوره ی ریاست جمهوری و اوایل رهبری وجود داشت، تا دیدار ثابت با قاریان و حافظان قرآن در اولین روز ماه مبارک رمضــان، و از همه آنها مهم تر، اســتفاده از معارف و اصول قرآنی در تحلیل رویدادهای داخلی و بین المللی، و اتخاذ مواضع بر اســاس آن، همه و همه، جلوه هایی از اهمیت قرآن در سیره رفتاری ایشان است. از همین روی، نه تنها نخبگان و متفکران، بلکه آحاد جامعه اسلامی و مخصوصا نیروهای انقلابی، باید حداکثر تلاش‌شان را برای نزدیک شدن به قرآن، و فهم معارف قرآنی و تطبیق رفتار خود با این تعالیم به کار گیرند.