“مهدی سجاده چی” فیلمنامه نویس در گفتگو با شهر فرنگ گفت: معتقدم “سینمای دینی” خیلی تعبیر درستی نیست. ما سینماگران دین باور و مومن داریم که تفکرات آنها در کارهایشان تجلی پیدا می کند. و برخی سینماگران نه اینکه دین ندارند اما به دغدغه های دیگر زندگی انسانی می پردازند.

او گفت: مهندسین و برنامه ریزان سینما به این سینمای دینی نیاز دارند و تعبیر سینمای دینی یک کار راه انداز است.

سجاده چی گفت: سینماگر دینی و متافیزیکی در تلاش است نوعی اشاره دینی در تولید خود داشته باشد.

نویسنده فیلم “صوفی دیوانه” گفت: اگر سینمای دینی را به سه نوع تفکیک کنیم، بهترین نوع آن سینمایی است که شخصیت های فیلم به یک کشف و شهود دست می یابد و بیننده را به یک موقعیت متافیزیکی و معناداری سوق می دهد.

این نویسنده در پاسخ سوال چرا برخی دین را در روستاها می بینند، گفت: ترانه های عاشقانه، محلی و روستایی پیش از تلویزیون به رادیو آمد. عشق روستایی عشق گناه آلود و پلشتی نیست. یکی از بهترین روش های بیان دینی عرفان است. این بیان تجربه ما ایرانی ها است.

او با اشاره به 8 سال دفاع مقدس، گفت: در ساخته های سینمای جنگ و دفاع مقدس که دست کشیدن از زندگی دنیوی مطرح است، تحولات اجتماعی، اخلاقی و عرفانی مسیر سنما را تغییر داد.

مهدی سجاده چی افزود: هر جا که قهرمان فیلم تصمیم اخلاقی می گیرد و پاداش اخروی را به دنیوی ترجیح می دهد وارد قلمروی سینمای دینی شده است.

او افزود: مهمترین ضعف سینمای ایران در تولید فیلم های دینی است.