تعریف و نمونه هایی از URL

کلمه اختصاری URL که مخفف Uniform Resource Locator است، راهی است برای شناسایی مکان یا موضع یک فایل بر روی اینترنت. URL همان آدرسی است که ما نه تنها برای باز کردن وبسایت ها برای مرور، بلکه برای دانلود تصاویر، ویدیو، برنامه های نرم افزاری و انواع مختلف دیگر فایل های استفاده می کنیم که بر روی یک سرور میزبانی می شوند.
باز کردن یک فایل بر روی دیسک سخت کامپیوتر به سادگی دابل کلیک کردن بر روی آن است، اما برای باز کردن یک فایل بر روی کامپیوترهای راه دور مثل وب سرورها مستلزم آن است که URL یا آدرس اختصاصی و منحصر آن فایل را بداینم بطوری که مرورگر وب ما بداند کجا دنبال آن فایل بگردد. یعنی در واقع URL به مرورگر مکان منبع مورد نیاز را نشان می دهد.
برای مثال، این فایل html که در حال خواندن آن هستیم از طریق لینک بالای صفحه که در آدرس بار مرورگر قید شده است، باز شده و قابل دسترسی است.
مکان یاب منحصر به فرد منبع (URL) غالبا به صورت مخفف بیان می شود و بطور عمومی آدرس وبسایت نامیده می شود؛ بخصوص زمانی که از پروتکل HTTP یا HTTPS استفاده شود. بنابراین می توان URL را مترادف با آدرس یا نشانی وبسایت دانست.
کلمه اختصاری URL معمولا به صورت بیان حروف تشکیل دهنده آن یعنی یو آر ال ذکر می شود. قبلا مخفف مکان یاب همگانی منبع (Universal Resource Locator) بیان می شد که بعدا تغییر یافته و به مکان یاب انحصاری منبع (Uniform Resource Locator) تبدیل شد.

چند نمونه URL

احتمالا شما هم از URL زیر برای دسترسی به وبسایت گوگل و جستجوی کلمات مورد نظر خود استفاده کرده اید:

کل این آدرس یک URL نامیده می شود. مثال دیگر URL سایت مرکزی پرستار و مثال دوم URL سایت خدمات پرستار یعنی URL خدمات آکادمیک تز است:

می توان بسیار خاص عمل کرده و اطلاعات کامل لینک را در URL مستقیم یک منبع ذکر کرد، مثل لینک زیر که شما را به سایت درنا وصل می کند:

یا با لینکی طولانی کاربر را به مطلب خاص هدایت کنید و کاربر بتواند محتوای وب پیج را از روی لینک حدس بزند:

همانطور که دیده می شود، می توان محتوای لینک را از روی بخش های لینک فهمید. بیشتر مردم با این نوع URLها آشنا هستند و روزانه از آنها در مرورگر خود استفاده می کنند. اما این تنها نمونه URL نیست که به آن نیاز داریم.
در بیشتر موارد، لینک با پروتکل HTTP شروع شده و وبسایت را باز می کند، چیزی که روزانه با آن مواجه می شویم. اما انواع دیگری از پروتکل وجود دارد که می توانیم استفاده کنیم از قبیل FTP، TELNET، MAILTO و RDP . حتی URL ممکن است به فایل های محلی بر روی هارد دیسک کامپیوتر اشاره داشته باشند و اصلا در دنیای آنلاین نباشند. هر پروتکل ارتباطی دارای دستور بیان خاص خود است که بتواند شما را به مقصد برساند.

ساختمان URL

می توان URL را به چند بخش تجزیه کرد، هر بخش برای هدف خاصی عمل کرده و به دسترسی به فایل ریموت کمک می کند. ساختمان URLهای HTTP و FTP یکسان است و به صورت زیر نوشته می شوند:

برای مثال، جهت دستیابی به یک فایل با استفاده از پروتکل FTP بایستی URL به شکل زیر باشد:

همانطور که می بینیم غیر از بخش FTP بجای HTTP مابقی آن مشابه است.
توجه داشته باشید که فقط اعداد، حروف و کارکترهای خاص زیر برای استفاده در URL مجاز هستند. کارکترهای مجاز URL عبارتند از:
0-9, a-z, A-Z, ()!$-‘_*+.
مابقی کارکترها یا حروف خاص بایستی به زبان برنامه نویسی برگردان شده و سپس در URL گنجانده شوند. هرچند بیشتر موارد این کار توسط برنامه ادیتور وب به طور خودکار انجام می شود.
توجه: استفاده از حرف فاصله در URL مجاز نیست. اما بعضی از وبسایت ها از حرف + استفاده می کنند از قبیل یوتیوب و یا از %20 بجای حرف اضافه استفاده می کنند، مثل گوگل.
به منظور سئو، رنکینگ و بهینه سازی وبسایت، بهتر است URL معنی دار بوده و شامل واژه کلیدی هدف محتوای وب پیج باشد. همچنین URL نسبت به حروف بزرگ و کوچک حساس است، بخصوص بخشی که بعد از نام دامنه قرار می گیرد. هرچند امروزه بیشتر وب ادیتورها و سیستم های مدیریت محتوا به طور خودکار URL صفحات را به حروف کوچک برگردان می کنند.
بطور خلاصه: URL یا مکان یاب منحصر منبع راهی است برای دسترسی ما به آدرس IP سرورها بدون اینکه آدرس واقعی آنها را بدانیم. URL مثل یک نام ساده است که براحتی حفظ می شود و می توان از آن برای دسترسی به منابع موجود بر روی وب یا لوکال دسترسی داشت. برای تبدیل URL به آدرس IP از DNS سرور استفاده می شود.