کرامت حافظی در گفت‌وگو با خبرنگار زردیس اظهار کرد: وزارت نیرو مرگ کارون را پذیرفته است و حال به دنبال ساخت سد مارد و چوئبده در پایان کارون و محل ورود این رود به خلیج‌فارس است چرا که اکنون کارون توان و رمق ورود به خلیج فارس را ندارد؛ بنابراین وزارت نیرو به جای اینکه طرح‌های انتقال آب را کنار بگذارد، مسیر طبیعی کارون را با خلیج‌فارس قطع می‌کند که عوارض فراوان زیست محیطی بسیاری را مثل جلوگیری از مهاجرت ماهیان دریا به رود (مانند ماهی صبور) در پی خواهد داشت.

وی افزود: درست است که تصور می‌شود با این سدها آب‌شور از دریا نمی‌آید اما آب‌شور کارون از گتوند و پساب و فاضلاب نیز به خوبی خارج نمی‌شود؛ بنابراین به جای حل اساسی مشکل و جلوگیری از انتقال آب‌ها و مصرف بیش از حد آب رود کارون، طرح‌های غلط با بودجه‌های تأمین آب خوزستان انجام می‌شود.

فعال محیط زیستی خوزستان بیان کرد: مسئله دیگر اینکه آیا خلیج‌فارس که نیازمند آب شیرین کارون است، حق آبه زیست محیطی ندارد؟ حال آنکه این اکوسیستم مهم دریایی که جزو آلوده‌ترین و شورترین دریاهای جهان است، محتاج آب شیرین رودها برای تعادل آب‌شور و شیرین و حیات بخشی آبزیان و مرجان‌هاست.

حافظی تصریح کرد: انتقال آب‌ها و سدهای افراطی کارون و مصارف افسار گسیخته انسانی علاوه بر نابودی صنعت کشتیرانی و نابودی آب شرب حتی نابودی توان تولید برق سدهای برقابی را آن هم بدون جایگزین تولید برق از انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و نابودی صنعت صیادی نیز به دنبال داشته است.

فعال محیط زیستی خوزستان افزود: امروز رود کارون که سرچشمه‌های شیرین، دائمی و برف‌گیرش به سیال مسموم فاضلاب و پساب کشاورزی تبدیل شده، توان تأمین آب شرب را ندارد و آب شرب ساحل‌نشینان کارون از کرخه تأمین می‌شود، همان کرخه بی‌رمق با بیش از ۲۰ سد بالادست حوزه آبریز که حیات هورالعظیم وابسته به آن است.

وی با بیان اینکه مهم‌ترین مشکل خوزستان آب است نه بودجه گفت: موضوع آب مهم‌تر از بودجه است و وزارت نیرو اول دست از انتقال آب‌ها بردارد و سپس بودجه‌ای برای تصفیه فاضلاب و پساب کشاورزی تأمین شود؛ آب صنایع نیز از دریا تأمین شود نه رودخانه‌ها چه در فلات مرکزی که آب شیرین و گوارای سرشاخه‌های دائمی کارون و سرشاخه‌های برف‌گیر، تأمین‌کننده آب تابستان خوزستان هستند و چه در خود خوزستان که صنایع به رودخانه‌ها متکی هستند که باید تکیه صنایع آب کشور در حد ضرورت و نه افراط آن هم با ملاحظات زیست محیطی بر دریاها باشد.

فعال محیط زیستی خوزستان ادامه داد: مصارف کشاورزی باید با اصلاح الگوی کشت و الگوی مصرف آب باشد و آب شرب از بهداشت (استحکام و سایر مصارف خانگی و شهری) جدا شود.

حافظی گفت: به جای اینکه مصارف انسانی مانند بهداشت، صنعت و کشاورزی مدیریت شود بدون اینکه بدانیم در سال‌های آینده بارندگی‌ها به چه صورت و آورد آب‌ها چگونه است با یک بارش فراتر از نرمال ادعا می‌شود که وارد ترسالی شدیم و ضمن بی مدیریت مصارف حتی مصارف انسانی را افزایش می‌دهیم و این در حالی است که از نظر علمی فقط حق داریم که حدود ۴۰ درصد جریان دائمی یک رود را به مصارف انسانی مانند شرب، بهداشت، کشاورزی و صنعت اختصاص دهیم و مابقی حق رودخانه، تالاب و دریاست.