به گزارش خبرنگار زردیس به نقل از مدیسن نت، محققان دانشگاه رادبود هلند دریافتند که در میان بیش از ۱۰۰ بزرگسالی که کاشت حلزون داشتند، دو سوم شواهدی از تشکیل استخوان جدید در نزدیکی ایمپلنت ظرف چهار سال نشان دادند و از بیمارانی که در هنگام دریافت ایمپلنت هنوز مقداری شنوایی داشتند، آنهایی که رشد استخوانی جدید داشتند با گذشت زمان کاهش شنوایی بیشتری مشاهده شد.

دکتر «فلوریس هوتینک»، محقق اصلی این مطالعه، تاکید کرد: «با این حال، افرادی که کاشت حلزون داشته اند نباید از این یافته‌ها نگران شوند.»

وی در ادامه افزود: «کاشت حلزون به اکثر داوطلبان این امکان را می‌دهد تا درک گفتار را در مقایسه با وضعیت شنوایی قبل خود به میزان قابل توجهی بهبود بخشند.»

کاشت حلزون، دستگاه‌های الکترونیکی کوچکی هستند که سیگنال‌های صوتی را از محیط به طور مستقیم به عصب شنوایی گوش ارسال می‌کنند و بخش‌های آسیب دیده گوش را دور می‌زنند. آن‌ها می‌توانند حس صدا را برای افرادی که ناشنوا هستند یا به شدت کم‌شنوا هستند ارائه دهند و معمولاً به اندازه کافی برای درک گفتار به آنها کمک می‌کنند.

ایمپلنت یک قسمت خارجی دارد که پشت گوش قرار می‌گیرد و صداها را با میکروفون دریافت می‌کند. این سیگنال‌ها به گیرنده‌ای که در زیر پوست کاشته شده ارسال می‌شود و سپس به الکترودهای کوچک کاشته شده در حلزون گوش (بخشی از گوش داخلی) منتقل می‌شود.

قبلاً مشخص شده است در افرادی که کمی توانایی شنوایی دارند، کاشت حلزون گاهی اوقات می‌تواند شنوایی باقیمانده را کاهش دهد.

مطالعات همچنین نشان داده اند که الکترودهای کاشته شده می‌توانند التهاب را تحریک کنند که ممکن است منجر به فیبروز از جمله تشکیل استخوان جدید شود.

تحقیقات بر اساس ۱۲۳ بیمار با میانگین سنی ۶۳ سال که کاشت حلزون داشتند انجام شد. بیماران به طور میانگین حدود ۴ سال تحت سی تی اسکن قرار گرفتند.

این مطالعه نشان داد که ۶۸ درصد علائم رشد استخوان جدید در نزدیکی حداقل یک الکترود کاشته شده مشخص شد.