بهرنگ دزفولی‌زاده کارگردان فیلم سینمایی «بی‌صدا حلزون» که بنابر اعلام شورای صنفی اکران قرار بود از روز گذشته ۲۳ بهمن‌ماه راهی اکران عمومی شود، در گفتگو با خبرنگار زردیس درباره اکران نشدن این فیلم سینمایی اعلام کرد: با توجه به شرایط امیکرون و مسائل مختلفی که اتفاق افتاده است، تصمیم بر این گرفته شد که این فیلم در شرایط فعلی اکران نشود و با هماهنگی شورای صنفی نمایش، اکران آن به تاریخ دیگری موکول شده است.

وی درباره پیش‌بینی تاریخ اکران این فیلم هم گفت: واقعاً مشخص نیست و باید ببینیم شرایط سینماها در سال آینده چگونه خواهد بود. فکر می‌کنم «بی‌صدا حلزون» فیلمی است که در هر زمانی اکران شود، پتانسیل جذب مخاطب به سالن سینما را دارد.

دزفولی‌زاده درباره احتمال اکران فیلم به‌صورت آنلاین هم گفت: سرمایه‌گذار فیلم و بنده اعتقاد داریم که این فیلم باید در سالن سینما اکران شود چرا که روی صداگذاری و صدابرداری آن بسیار کار شده، در سالن سینماست که مخاطب می‌تواند در مواجهه با این فیلم احوالات یک ناشنوا و مشکلات او را از طریق صدا درک کند. مخاطب اگر این فیلم را در سینما ببیند و در خلوت خودش با این آدم‌ها روبه‌رو شود، خیلی بهتر می‌تواند با فیلم ارتباط برقرار کند، تا اینکه بخواهد در قالب آنلاین فیلم را تماشا کند.

وی در عین حال تأکید کرد: ما البته قصد داریم که پس از اکران عمومی فیلم، آن را در پلتفرم‌ها به‌صورت آنلاین عرضه کنیم، همان‌طور که در عرف برای عرضه باقی فیلم‌ها اتفاق می‌افتد، ولی طراحی صدای فیلم به‌گونه‌ای است که وقتی شما در سالن سینما آن را می‌بینید، با خیلی از زوایای صوتی آن و زندگی و زیست یک ناشنوا آشنا می‌شوید.

این کارگردان جوان درباره اوج گیری مجدد بحران کرونا و شرایط اکران در سینماها هم گفت: نزدیک به سه سال می‌شود که سینماها در این شرایط بحرانی قرار دارند. همه فیلم‌ها هم با چنین شرایطی مواجهند، اما سینمای اجتماعی در مجموع سینمایی مظلوم است. این سینما حرف‌های خوبی را می‌تواند مطرح کند اما فرصت آن را در مرحله صدور پروانه ساخت کمتر می‌دهند و پس از گذر از شورای پروانه نمایش ارشاد، فضای سینما به‌گونه‌ای است که باعث می‌شود این فیلم‌ها کمتر دیده شوند.

وی ادامه داد: فیلمی مانند «دینامیت» تقریباً یک سال است که روی پرده است و اتفاقاً خیلی هم خوب است چرا که حال و هوای مردم را تغییر می‌دهد، اما چنین فرصتی به سینمای اجتماعی داده نمی‌شود. یک فیلم اجتماعی اگر در ابتدای اکران موفق عمل نکند، در ادامه راه با برخوردهای مختلفی از سوی سینماداران مواجه می‌شود. سینماداران هم البته حق دارند چراکه چراغ سینماها با حضور مخاطب روشن می‌ماند.

دزفولی‌زاده در ادامه گفت: این شرایط نیاز به آسیب‌شناسی دارد. نیاز به یک دگردیسی در این شرایط داریم تا تفاوت‌هایی ایجاد شود و به فیلم‌های اجتماعی هم فرصت بروز و ظهور داده شود. تکلیف فیلم کمدی روشن است و مخاطب به تماشای آن می‌رود تا بخندد. ولی فیلم‌های اجتماعی متأسفانه به دلیل فیلم‌نامه‌ها و سوژه‌هایی که دارند، دچار اختگی و تکرار شده‌اند. مخاطب زمانی که با چنین فیلم‌هایی مواجه می‌شود، بالطبع علاقمندی‌اش برای تماشای این جنس آثار کمتر می‌شود.

وی در پایان مطرح کرد: بخش تبلیغات را هم باید در این زمینه جدی بگیریم تا فضا و اتمسفری که به فیلم‌های کمدی اختصاص داده می‌شود، برای فیلم‌های اجتماعی هم لحاظ شود. فیلم‌های اجتماعی باعث رشد جامعه می‌شوند و فضایی را ایجاد می‌کنند تا بخشی از اقلیت جامعه، به اکثریت نشان داده شوند. قصه‌ای که بتواند مخاطب را با این مسیر همراه کند، بسیار می‌تواند در زمینه بهتر دیده شدن فیلم‌های اجتماعی تأثیرگذار باشد.