إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا؛ أُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا (نساء 150-151)
*
*
*

کسانی که خدا و پیامبرانِ او را انکار می‌کنند، و می‌خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند، و می‌گویند: «به بعضی ایمان می‌آوریم، و بعضی را انکار می کنیم» و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند… آنها کافران حقیقی‌اند؛ و برای کافران، مجازات خوارکننده‌ای فراهم ساخته‌ایم.
*
*
*
باشند مردمی که نهاده به کفر روی/نسبت به ذات باری و بر انبیای اوی
پس بین کردگار و رسولان کردگار/آرند طرح تفرقه آن‌کافران به‌کار/
گوینده ما به بعضی ایمان بیاوریم/در باب بعض دیگر در کفر اندریم/
اینان بران سرند که راهی از این‌میان/یابند و رهسپار بگردند اندران/
حقا که کافرند و یکی کیفر مهین/ کردیم حاضر از پی کفاری این‌چنین/