شهرام گیل آبادی نویسنده و کارگردان و مدیرعامل خانه تئاتر درباره تلاش بسیاری از علاقه‌مندان به بازیگری برای دیده شدن در تئاتر و سینما با ترفندهای مختلف و سوءاستفاده‌هایی که از آن‌ها در این زمینه می‌شود به خبرنگار زردیس گفت: باید به این نکته دقت داشته باشیم که آدم‌ها برای اینکه بتوانند تنوعی در زندگی شان به وجود بیاورند به موضوعات و حوزه‌های جذابی علاقه مند می‌شوند و یا اینکه براساس علاقه و رگ و ریشه هستی‌شناسی شان گرایش به حوزه‌ای خاص پیدا می‌کنند تا علاقه‌شان را کانالیزه کنند که این اقدام در مواقعی تنها پاسخ به میل و خواسته درونی‌شان است و در مواقعی هم علاوه‌بر اینها پاسخ به استعدادی است که در آن زمینه به خصوص دارند. اما اگر محملی برای کشف و بارور کردن استعدادشان به وجود نیاید برای رسیدن به هدفشان وارد مهلکه‌ای می‌شوند که موقعیت را برای سوءاستفاده افراد سودجو فراهم می‌کند.

وی ادامه داد: بازیگری، کارگردانی و کلاً مقوله هنر از جمله حوزه‌هایی است که برخی براساس استعداد و توانایی و برخی دیگر تحت تاثیر فضا و موقعیتی که در آن قرار می‌گیرند به آن جذب می‌شوند. تعدادی از علاقه مندان این ۲ دسته، بسته به میل و نیازشان حاضر هستند هر کاری برای رسیدن به هدف انجام دهند و افراد سودجو هم از چنین موقعیت‌هایی به غایت استفاده می‌کنند. اگر مروری بر بازار آموزش تئاتر داشته باشیم با افرادی مواجه می‌شویم که خودشان آموزشی در زمینه هنرهای نمایشی ندیده‌اند اما تبلیغ کلاس‌هایشان همه جا به چشم می‌خورد. برخی دیگر هنوز دانشجوی ترم‌های اول تئاتر هستند و بعضی دیگر کلاً افرادی ناشناخته در این حوزه‌اند اما همگی به خودشان اجازه می‌دهند که برای هنرجویان بی خبر از همه جا کلاس آموزشی برگزار کنند.

سوءاستفاده اقتصادی از هنرجویان علاقه‌مند با بازیگری

این کارگردان تئاتر افزود: چنین افرادی در حال سودجویی از جوانان علاقه مند هستند و به بهانه اینکه نقش مناسبی برای آنها در تئاتر یا سریال و فیلم در نظر گرفته‌اند از علاقه و آرزوی این جوانان سوءاستفاده می‌کنند. برخی دیگر نیز وعده‌هایی فراتر از این به هنرجویان می‌دهند و عنوان می‌کنند که آنها را به خارج از کشور می‌فرستند تا در آنجا بتوانند بازیگری را دنبال کنند. این اغواگری‌ها به جایی رسیده که در کلاس‌های آموزشی به هنرآموزان قول می‌دهند آنها را حتماً جلو دوربین بفرستند یا نقش اصلی تئاتری را به آنها بسپارند. این سودجویی‌های اقتصادی لطمات روحی و جسمی زیادی به این هنرجویان وارد می‌کند.

رهابودگی در آموزشگاه‌های هنری یکی از موضوعات جدی است که هیچ نظارتی روی آن وجود ندارد. آدم‌هایی که ریشه دانشگاهی دارند و خبره این حوزه هستند باید کنار باشند اما افرادی که به واسطه بازی در یکی دو فیلم چهره شدند و خودشان هنوز به آموزش نیاز دارند از هنرجویان سوءاستفاده می‌کنند و از آنها هزینه‌های گزاف می‌گیرند مدیرعامل خانه تئاتر درباره بی‌قانونی هایی که در آموزشگاه‌های تئاتری وجود دارد، بیان کرد: این رهابودگی در آموزشگاه‌های هنری یکی از موضوعات جدی است که هیچ نظارتی روی آن وجود ندارد. آدم‌هایی که ریشه دانشگاهی دارند و خبره این حوزه هستند باید کنار باشند اما افرادی که به واسطه بازی در یکی دو فیلم چهره شدند و خودشان هنوز به آموزش نیاز دارند از هنرجویان سوءاستفاده می‌کنند و از آن‌ها هزینه‌های گزاف می‌گیرند. شکایت‌های فراوانی به خانه تئاتر از طرف هنرجویان مختلفی که تحت عنوان کارگاه‌های از ایده تا اجرا به آنها وعده اجرای عمومی و بازی در فیلم و سریال داده شده، داشته‌ایم. این افراد بعد از مدتی متوجه شدند سرشان کلاه رفته و پول‌های گزافی از دستشان رفته است.

گیل آبادی یادآور شد: مساله خرید نقش یکی دیگر از معضلاتی است که این روزها زیاد با آن مواجه هستیم و پرونده شکایت از این نوع سوءاستفاده در خانه تئاتر باز است. علاقه مندان جوانی را می‌شناسیم که برای خرید نقش در یک تئاتر یا فیلم به خانواده‌هایشان فشار می‌آورند و می‌خواهند از این طریق وارد تئاتر یا سینما شوند. این مساله در دوران کرونا شدت بیشتری گرفته است و افراد سودجو از این وضعیت سوءاستفاده بیشتری کرده‌اند. مواردی از شکایات داشته‌ایم که در آن از فردی پول گرفته‌اند و به او وعده اجرای عمومی داده‌اند اما بعد از چند جلسه تمرین، کار رها شده و این فرد بین زمین و آسمان مستأصل مانده است.

لزوم فعال‌تر شدن صنوف هنری

وی درباره راه کاری که می‌توان برای جلوگیری از این سوءاستفاده‌ها در نظر گرفت، گفت: برای جلوگیری از این معضلات به نظر می‌رسد که صنوف هنری باید فعال‌تر شوند چون دولت با وجود تولی‌گری که در حوزه هنر دارد، نمی‌تواند از پس این موضوع بربیاید. دولت رقیب بخش خصوصی در حوزه اندیشه شده است اما نظارتی هم بر عملکرد بخش‌های اینچنینی ندارد. این روزها آموزشگاه‌های هنری محملی برای سودجویان شده است و باید حتماً جلو این بازار مکاره و ملغمه‌ای که به وجود آمده است، گرفته شود که به نظرم تنها راهش هم قدرت دادن به صنوف هنری و نظارت مستمر بر صدور مجوز برای آموزشگاه‌ها و انتخاب اساتید براساس پیشینه هنری و سوابق آنهاست چون سیاستگذاری در حوزه نمایش دچار مرگ مغزی شده و نبود سیاست‌های روشن در این زمینه کلاه برداری‌های متعددی را رقم زده است.

کارگردان نمایش «عاشقانه‌های خیابان» ادامه داد: البته بخشی از این مشکلات هم به خود هنرآموز و خانواده‌های آنها برمی‌گردد که اغوای برخی از چهره‌های مشهور و سلبریتی می‌شوند و فکر می‌کنند با پرداخت پول و یا حضور در آموزشگاه‌های فیک، تبدیل با بازیگری شناخته شده خواهند شد در حالی که در برخی از آموزشگاه‌ها به اسم یک چهره مشهور هنرجویان را ثبت نام می‌کنند اما بعد می‌بینیم که شخص دیگری به عنوان استاد معرفی می‌شود و آن سلبریتی در حد یک جلسه و به عنوان مهمان در کلاس حضور می‌یابد.

وی در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: با این وجود معتقدم که پیش‌گیری موثرتر از درمان است و نباید به هرکسی اجازه آموزش و حتی کارگردانی تئاتر را داد. به قول استاد سمندریان هرکسی نباید اجازه کارگردانی داشته باشد. حتی کارگردانان جوان باید مراحلی را گذرانده باشند و کم‌کم بتوانند در جاهایی مثل تئاترشهر اجرا بروند چون در حال حاضر همین سهل‌الوصول بودن ورود آدم‌ها به تماشاخانه‌های معتبر انگیزه کار هنری را در آنها کاهش می‌دهد.