آن حادثه کوبنده،﴿1﴾ |
و چه حادثه کوبندهای!﴿2﴾ |
و تو چه میدانی که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!)﴿3﴾ |
روزی که مردم مانند پروانههای پراکنده خواهند بود،﴿4﴾ |
و کوهها مانند پشم رنگین حلاّجیشده میگردد!﴿5﴾ |
امّا کسی که (در آن روز) ترازوهای اعمالش سنگین است،﴿6﴾ |
در یک زندگی خشنودکننده خواهد بود!﴿7﴾ |
و امّا کسی که ترازوهایش سبک است،﴿8﴾ |
پناهگاهش «هاویه» [= دوزخ] است!﴿9﴾ |
و تو چه میدانی «هاویه» چیست؟!﴿10﴾ |
آتشی است سوزان!﴿11﴾ |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْقَارِعَةُ﴿1﴾ |
مَا الْقَارِعَةُ﴿2﴾ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ﴿3﴾ |
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ﴿4﴾ |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ﴿5﴾ |
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ﴿6﴾ |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ﴿7﴾ |
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ﴿8﴾ |
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ﴿9﴾ |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ﴿10﴾ |
نَارٌ حَامِيَةٌ﴿11﴾ |
|