سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند،﴿1﴾ |
سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند،﴿2﴾ |
و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند،﴿3﴾ |
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند،﴿4﴾ |
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛﴿5﴾ |
و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است!﴿6﴾ |
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست،﴿7﴾ |
که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید!﴿8﴾ |
(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند!﴿9﴾ |
کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)!﴿10﴾ |
همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند،﴿11﴾ |
و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!»﴿12﴾ |
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند!﴿13﴾ |
(و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید!﴿14﴾ |
به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند،﴿15﴾ |
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند!﴿16﴾ |
آنها کمی از شب را می‌خوابیدند،﴿17﴾ |
و در سحرگاهان استغفار می‌کردند،﴿18﴾ |
و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود!﴿19﴾ |
و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است،﴿20﴾ |
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟!﴿21﴾ |
و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود!﴿22﴾ |
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید!﴿23﴾ |
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟﴿24﴾ |
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!»﴿25﴾ |
سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد،﴿26﴾ |
و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!»﴿27﴾ |
و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند.﴿28﴾ |
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!»﴿29﴾ |
گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!»﴿30﴾ |
(ابراهیم) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟»﴿31﴾ |
گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‌ایم...﴿32﴾ |
تا بارانی از «سنگ - گِل» بر آنها بفرستیم؛﴿33﴾ |
سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!»﴿34﴾ |
ما مؤمنانی را که در آن شهرها(ی قوم لوط) زندگی می‌کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم،﴿35﴾ |
ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم!﴿36﴾ |
و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‌ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند به جای گذاردیم.﴿37﴾ |
و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم؛﴿38﴾ |
امّا او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!»﴿39﴾ |
از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش بود!﴿40﴾ |
و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‌باران بر آنها فرستادیم،﴿41﴾ |
که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت.﴿42﴾ |
و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتی کوتاه بهره‌مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!»﴿43﴾ |
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‌کردند (بی‌آنکه قدرت دفاع داشته باشند)!﴿44﴾ |
چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند!﴿45﴾ |
همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند!﴿46﴾ |
و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم!﴿47﴾ |
و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‌ای هستیم!﴿48﴾ |
و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکّر شوید!﴿49﴾ |
پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم!﴿50﴾ |
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‌دهنده‌ای آشکارم!﴿51﴾ |
این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!»﴿52﴾ |
آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند.﴿53﴾ |
حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛﴿54﴾ |
و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد.﴿55﴾ |
من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)!﴿56﴾ |
هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند!﴿57﴾ |
خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است!﴿58﴾ |
و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند!﴿59﴾ |
پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود!﴿60﴾ |