ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!»﴿1﴾

گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم،﴿2﴾

که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید!﴿3﴾

اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!»﴿4﴾

(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم،﴿5﴾

امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود!﴿6﴾

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند!﴿7﴾

سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم،﴿8﴾

سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم!﴿9﴾

به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است...﴿10﴾

تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد،﴿11﴾

و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد!﴿12﴾

چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟!﴿13﴾

در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)!﴿14﴾

آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است،﴿15﴾

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟!﴿16﴾

و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید،﴿17﴾

سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد!﴿18﴾

و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد...﴿19﴾

تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!»﴿20﴾

نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است!﴿21﴾

و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند...﴿22﴾

و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید!﴿23﴾

و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!»﴿24﴾

(آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند!﴿25﴾

نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار!﴿26﴾

چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند!﴿27﴾

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!»﴿28﴾