سنگ صبور

(~ صَ) [ فا – ع. ] (اِمر.)
۱- سنگ اساتیری که غم‌های مردم را می‌شنید و غم خوار آنان بود (اصولاً سنگ به صبوری و تحمل مَثَل است).
۲- مجازاً دوست شکیبا و دلسوز که به درد دل شخص گوش دهد.