ساختارگرایی

(گِ یا گَ) (حامص.)
۱- نظریه‌ای که در آن روابط انسانی بیش تر با نمادگرایی منطقی تفسیر و توجیه می‌شود.
۲- شیوه تجزیه و تحلیل زبان براساس توصیف ویژگی‌های ساخت و نظام آن.