لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3144 از 3246

گ معین

(~. زَ دَ) (مص م.) کشتن، سر بریدن.

گ معین

(~. دَ) (مص م.) اطاعت کردن، تسلیم شدن.

گ معین

(~. دَ) (مص ل.) عذر آوردن، بهانه آوردن.

گ معین

(~. تَ) (مص ل.) سرباز زدن، اعراض، سرپیچی.

گ معین

(~. بَ) (اِ.) پیرایه‌ای معمولاً از سنگ‌ها یا فلزهای قیمتی که آن را خان...

گ معین

(گَ دَ. بُ دِ) (ص مر.) عاصی، غیرمنقاد؛ مق. گردن داده.

گ معین

(~. اَ تَ) (مص ل.) طغیان کردن، سرکشی.

گ معین

(گَ دَ. اَ) (ص فا.)۱- متکبر، خودپسند.۲- گردنکش، عاصی.۳- نیرومند، قوی.

گ معین

(گِ مُ) (ص مر.)۱- مُشت، پنجة جمع شده.۲- قبضه، قبضة کمان.

گ معین

(گِ) (اِمر.)۱- قمر در شب‌های سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم که مدور باشد.۲...