لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3155 از 3246

گ معین

(~. ش کَ)(حامص.)پُرخوری، شکم بارگی.

گ معین

(~. شُ دَ) (مص ل.)۱- حرارت پذیرفتن.۲- سرحال شدن، به شوق آمدن.

گ معین

(~. سُ خَ)(ص مر.) خوش صحبت، خوش گفتار.

گ معین

(گَ. دَ) (مص ل.) تاختن، چهارنعل رفتن.

گ معین

(گَ) (ص مر.) تندخو.

گ معین

(~.) (اِ.) (عا.) میان دو دوش، گوشت پس گردن نزدیک به مازه.

گ معین

(گِ. فِ رِ) (اِ.) دوست دختر.

گ معین

(گِ رِ تِ) (حامص.)۱- سد شدن، بسته شدن.۲- اندوهگینی، ملال خاطر.

گ معین

(گِ رِ تِ) (ص مف.)۱- به دست آمده.۲- اندوهگین، دلتنگ.

گ معین

(~.) (حامص.)بیچارگی، درماندگی.