لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3163 از 3246

گ معین

(گَ زَ گَ) (اِمر.) شکرک مترشح از بوته‌های گز را گزانگبین گویند. این شک...

گ معین

(گَ) (ص فا.) گزنده، در حال گزیدن.

گ معین

(~.) (حامص.) افراط، مبالغه.

گ معین

(~.) (ص فا.) عبث گو، بیهوده گو، پرحرف.

گ معین

(گَ یا گِ فِ) (ص.) بیهوده، عبث.

گ معین

(~.) (حامص.) اغراق گویی، مبالغه کردن.

گ معین

(گُ یا گِ)۱- (ص.) بیهوده، عبث.۲- بسیار، بی اندازه.

گ معین

(~. کَ دَ) (اِمص.) گذشتن، عبور کردن.

گ معین

(~.) (اِ.) مسند، عبارتی که آگاهی نسبت به مسندالیه می‌دهد.

گ معین

(~. گَ)(ص فا.)شرح دهنده، مخبر، خبرنگار.