لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3166 از 3246

گ معین

(گُ) (اِ.) گریختن، فرار کردن، رهایی.

گ معین

(گُ تَ) (مص ل.) در رفتن، به هزیمت شدن.

گ معین

(گُ) (اِ.)۱- بیغوله و زندان.۲- خانة کوچک.

گ معین

(~.) (اِ.) جامه‌ای که دامن و آستین ندارد و بر روی قبا پوشند.

گ معین

(~. شُ دَ) (مص ل.) دچار شدن، دامن گیر شدن.

گ معین

(~.) (ص فا.) مبتلا سازنده، دامن - گیر.

گ معین

(گَ) (اِمر.) بخشی از جامه که گردن را در برمی گیرد، یقه.

گ معین

(گِ دَ) (مص م.) وادار به گریه کردن، به گریه انداختن.

گ معین

(گِ) (ص فا.) در حال گریستن، کسی که گریه می‌کند.

گ معین

(~.) (اِ.)۱- پیمانه، کیل.۲- جریب.