لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3167 از 3246

گ معین

(گُ نِ) (اِمر.) پوستین.

گ معین

(گَ) (ص مر.) کسی که بیماری گَر دارد.

گ معین

(گُ گُ) (اِ.) غله‌ای که هنوز خوب نرسیده باشد، و آن را گاه در آتش بریان...

گ معین

(گُ گَ. بِ. هَ) (اِمر.) (عا.) نوعی از بازی‌های کودکان.

گ معین

(گَ گَ) (اِ.)۱- دادگر، یکی از نام‌های خداوند.۲- تخت پادشاهان.

گ معین

(گُ گُ) (ص مر.) (عا.) هوای تاریک و روشن.

گ معین

(گُ) (ص مر.) منافق، دورو.

گ معین

(~. بَ) (ص مر.)۱- کنایه از: گرفتار و اسیر، زبون، خفیف.۲- بسیار ترسان.

گ معین

(گُ سَ دَ) (مص م.) گسیختن، پاره کردن.

گ معین

(گُ سَ. کَ دَ) (مص م.) فرستادن، روانه کردن.