لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3170 از 3246

گ معین

(گُ. مِ) (اِمر.)۱- فرمان پادشاهان.۲- دیباچة کتاب.

گ معین

(~.) (اِ.) وضع یا عمل نسنجیده و همراه با بی احتیاطی، به ویژه بی حساب و...

گ معین

(گَ) (ص.) = کش: خوش، خوب، با ناز و تکبر، نازنین.

گ معین

(~. کَ دَ) (مص م.) فرستادن، روانه کردن.

گ معین

(گُ) (اِ.) روانه ساختن.

گ معین

(گُ تِ یا تَ) (حامص.) جداشدگی، پاره شدگی.

گ معین

(گُ تِ یا تَ) (ص مف.) بریده، از هم جدا شده.

گ معین

(گُ تَ) (مص ل.) = گسیلیدن: پاره شدن، جدا کردن.

گ معین

(گُ. تَ) (مص م.)فرستادن، روانه شدن.

گ معین

(گُ. بَ دِ) (ص مر. اِمر.) پیک، قاصد، چاپار؛ ج. گسی بندگان.