لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3172 از 3246

گ معین

(~. بَ) (اِمر.) برگ گل.

گ معین

(~.) (اِمر.)۱- آواز بلند.۲- نام لحنی از لحن‌های موسیقی.

گ معین

(~.) (اِمر.)۱- آواز بلندی باشد که نقاره چیان و شاطران و قلندران و معرک...

گ معین

(گِ یُ) (اِ.) گلی است با ساقه‌های بلند، برگ‌های دراز و باریک و گل‌های...

گ معین

(گِ دِ) (اِ.) هواگردی با بال ثابت که برای پرواز بدون استفاده از نیروی...

گ معین

(گَ گَ) (اِ.) (عا.) شکم سخت پیش آمده (آبستن).

گ معین

(~. شُ دَ) (مص م.) دست به گریبان شدن.

گ معین

(گَ) (ص فا.) دست به گریبان، دست به یقه.

گ معین

(گُ) (ص نسب. اِ.)۱- گلفروشی.۲- باغبانی.

گ معین

(~.) (اِ.)۱- بالشچه‌ای که زنان بر سرین بندند تا کلان نماید.۲- شاماکچ...