لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3174 از 3246

گ معین

(~.) (حامص.) سیر و گشت در اول بهار در گلزار.

گ معین

(~. کَ دَ) (مص ل.) بسیار نیکو از انجام کاری برآمدن، خوب جلوه کردن.

گ معین

(~.) (اِ.)۱- عمل یا فرایند کاشتن و پرورش گل.۲- جایی که در آن گل کاشته‌...

گ معین

(~. کَ دَ) (مص م.) انتخاب کردن، بهترین‌ها را برگزیدن.

گ معین

(چِ رِ یا رَ) (ص مر.) آن که چهره اش در لطافت و طراوت به گل ماند.

گ معین

(گِ لِ) (اِمر.) گل سرشوی.

گ معین

(~. گُ) (ص مر.) (عا.)گشاد، پهن.

گ معین

(گَ لُ گَ دَ) (اِمر.) (عا.) گردن و شانه.

گ معین

(~.) (اِمر.) نام نوایی است در موسیقی.

گ معین

(گُ. نُ دَ) (مص ل.) جلوه کردن، ظاهر شدن.