لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3185 از 3246

گ معین

(~. عِ) (ص مر.) زیباروی، خوش سیما.

گ معین

(~. ش کَ یا کَّ) (اِمر.) معجونی از برگ گل سرخ و شکر یا قند که برای تق...

گ معین

(~. شَ) (اِمر.) گلزار، گلستان.

گ معین

(گُ. سَ) (اِمر.) گیاهی است که از اجتماع قارچ و جلبک بر روی سنگ‌ها بوجو...

گ معین

(گُ لِ) (اِ.) باغ گل، باغی که در آن گل -‌های گوناگون پرورش می‌دهند،...

گ معین

(گَ لَ) (ص.) سیاه مست.

گ معین

(~.) (اِ.) هنر یا فن ساختن گل از پارچه، پلاستیک، کاغذ یا مواد دیگر.

گ معین

(~.) (اِمر.)۱- نام لحنی در موسیقی.۲- جای گل بسیار.

گ معین

(~.)۱- (ص فا.) گل افشان.۲- (اِ.) پارچه‌ای که در آن گل‌های سرخ بافته با...

گ معین

(گُ. رَ) (ص مر.) به رنگ گل، سرخ رنگ.