لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3189 از 3246

گ معین

(گُ دَ) (مص ل.) شاش کردن.

گ معین

(گُ یا گَ) (اِ.) ادرار، شاش.

گ معین

(گُ تَ) (مص م.)۱- آمیختن.۲- ادرار کردن.

گ معین

(گِ مُ لُ) (اِ.) علم مطالعة گوهرسنگ‌ها که به بررسی منبع و منشأ و توصی...

گ معین

(~.) (ص مر.) بی نام و نشان، خامل.

گ معین

(گَ مَ) (اِ.) نوعی جواهر ارزان به رنگ کبود.

گ معین

(گُ رُ) (اِ.) ۱- اداره‌ای که مأمور مراقبت از ورود و خروج کالاها (بر ا...

گ معین

(گُ) (حامص.) ضلالت، گم کردگی راه.

گ معین

(گَ دِ) (حامص.) تعفن، عفونت.

گ معین

(گَ دِ) (ص.) دارای بود یا مزة بد (بر اثر تخمیر شدن)، دارای گندیدگی.