لغات فرهنگ لغت زردیس - صفحه 3193 از 3246

گ معین

(خا) (ص فا.) = گورخواننده:۱- آن که بر سر قبر قرآن خواند؛ قاری قرآن بر...

گ معین

(رِ خَ) (اِمر.) حیوانی است شبیه خر که بدنش خط‌های سیاه دارد.

گ معین

(نِ) (اِمر.) محل قبر، محل دفن، مقبره.

گ معین

(گُ رّ گُ) (ق مر.) با شعلة سوزان.

گ معین

(دَ) (مص م.)۱- درهم و برهم کردن (نخ و ابریشم و مانند آن را).۲- آشفتن.

گ معین

(اِمر.) = گورابه: گنبدی که بر سر قبر سازند.

گ معین

(بِ) (ص مر.) نفرین و آرزوی جزای شخصی است برای مرده.

گ معین

(اِ.) قبر، جای دفن مرده. ؛ ~ خود را کندن کنایه از: اسباب نابود خود ر...

گ معین

(~.)(اِ.)۱ - وضع یا کیفیت گود بودن.۲- داشتن کف یا بستری در پایین تر از...

گ معین

(گُ. نِ) (ص.)دارای محل سکونت در یک گود. کنایه از: آدم‌های مفلس و بی خا...